ตัวต่อบราซิล Polybia paulista. เครดิต : Prof. Mario Palma จาก ม.เซาเปาโล
ทราบกันมาระยะหนึ่งแล้วว่าสารเคมีในพิษจากเหล็กไนของตัวต่อหลายชนิดมีฤทธิ์ในการฆ่าเชื้อแบคทีเรีย แต่ล่าสุดนักวิจัยได้พบว่าสารเคมีเหล่านี้ยังสามารถนำไปฆ่าเซลล์มะเร็งได้ด้วย
พิษของตัวต่อบราซิล Polybia Paulista มีโมเลกุลที่เรียกว่า MP1 สามารถยับยั้งการเจริญเติบโตของเซลมะเร็งต่อมลูกหมากและเซลล์มะเร็งกระเพาะปัสสาวะรวมทั้งเซลล์มะเร็งเม็ดเลือดขาวที่ดื้อยา โดยไม่ทำอันตรายเซลล์ปกติ
คำถามที่นักวิจัยสงสัยคือสาร MP1 รู้ได้อย่างไรว่าเซลไหนเป็นเซลมะเร็ง เซลล์ไหนเป็นเซลล์ปกติ คำตอบอยู่ในเยื่อหุ้มเซลล์ เพราะเซลล์มะเร็งมีโมเลกุลไขมัน 2 โมเลกุลในเยื่อหุ้มเซลล์ หรือเซลล์เมมเบรน คือ ฟอสฟาติดิล เซอรีน (Phosphatidylserine) หรือ PS และ ฟอสฟาติดิล เอตทาโนลามีน (phosphatidylethanolamine ) หรือ PE ซึ่งโมเลกุลทั้ง 2 นี้ กลายเป็นตัวชี้เป้าให้ MP1 เข้าไปทำลาย
ขั้นตอนการเข้าทำลายเซลล์มะเร็งของ MP1 นั้นมี 2 ขั้น ขั้นแรกคือการเข้าประกบติดกับเยื่อหุ้มเซลล์โดยการดึงดูดของโมเลกุล PS จากนั้นโมเลกุล PE ในเยื่อหุ้มเซลล์จะทำปฏิกิริยากับ MP1 จนเกิด “รูโหว่” ขนาดใหญ่ เซลล์นั้นจะ “รั่ว” ของภายในจะไหลออกมาและตายลง
ทีมวิจัยกำลังทดสอบการทำงานของสารสกัดจากพิษต่อบราซิลนี้เพื่อให้แน่ใจว่าปลอดภัยต่อการใช้งานจริง หากผลการทดสอบผ่านไปด้วยดีก็จะนำออกใช้งานจริงต่อไป
อ้างอิง http://blogs.discovermagazine.com/d-brief/2015/09/01/wasp-venom-cancer/#.Vee0JyXtlHx
เรียบเรียงโดย @MrVop
